Bir düş gördüm...

Bir düş gördüm...
Bir düş gördüm...
Düş'ümde düştüm gördüm...
Karanlıktı her yer, sessizdi,
Işık diye karşımda yüzünü gördüm!

Uzandım,
Tutacaktım,
Kayboldun!

[...Bu kaçıncı gece böyle sürüp giden, ben artık çetelesini tutmuyorum. Her sabah kendime söz verip "geçti artık bu hal" diye, her gece başımı yastığa koyduğumda dönüyorum sözümden...]

Ama bu sefer öyle değil...
Bu sefer galip gelemeyeceksin!

Bu sabah seni hiç özlemedim...
Bu sabah uyandığımda ilk aklıma gelen sen değildin...
Düş'üm yoktu bu gece...
Umut çizdim gökyüzüne gözlerimle...
Küskünlüklerimi bıraktım bir kenara...
Gözyaşlarım en ücra köşelerde...
Baktığım yerler seni hatırlatmıyor...
İçim acımıyor hatırlamayınca...
Yokluğundan kaynaklanan boşluk yok içimde...
Hissediyorum, yenileniyorum...
Çünkü;
Bu sabah seni hiç özlemedim!