ÖleceĞİmİ Bİlsem Senden VazgeÇmeyeceĞİm...

TAMAMEN GERÇEKTİR...

aşkı ilk defa 21 yaşımda tattım şimdiki zaman için ne kadar geç bir zaman değilmi ?
şimdi o zamanları düşünüyorumda aslında hissettiklerim aşk falan değilmiş sadece bulunduğum yalnızlığın içinde bir çıkış,tutunacak bir dal veya ne saymak isterseniz.o zaman ne kadar baş döndürücü büyüleyici geliyordu bana onunla buluşacağımız günlerde bir heyecan kaplardı içimi resmen havalara uçardım.bir an önce buluşma zamanı gelsinde buluşalım diye onunla konuşmak onunla birşeyler paylaşmak ne çok hoşuma giderdi.aslında çok ahım şahım bir aşk değildi çıkmaya başlayalı bir sene olmuştu ama hala el ele bile tutuşmamıştık buluşuyor sadece saçma sapan havadan sudan şeylerden bahsediyorduk.bir şeyler yaşanıyordu aramızda bu kesindi ama peki neydi
aramızda yaşananlar aşkmıydı,arkadaşlıkmıydı bunca zaman olmuştu çıkalı ama hiç evlilikten veya ilerde yapmak istediklerinden hiç bahsetmiyordu tek söylediği beni çok sevdiğiydi.zamanla bir şeyler değişmeye başladı benden uzaklaştığını hissetmeye başladım nedense artık eskisi kadar sık görüşmüyorduk bir şeylerin ters gittiğini anlamıştım ne zaman görüşsek beni dinlemek yerine dalıp dalıp başka yerlere gidiyordu bedeni benimleydi ama ruhu başka alemlerdeydi sanki.zaman böyle akıp gidiyordu nerdeyse çıkmaya başlayalı bir seneyi geçmişti en nihayetinde el ele tutuşmayı başarmıştık;ama nedense ele ele tutuşmak hiç heyecan vermemişti bana ne bileyim hiç hayal ettiğim gibi olmamıştı belkide bunun sebebi son zamanlarda onda olan değişiklerdi bilemiyorum günler böyle kör topal ilerleyip giderken bir gün beni aradı ve benimle görüşmesi gereken çok önemli bir konu olduğunu söyledi.
aman allahım nasılda heyecanlanmıştım yoksa düşündüğüm şeyimi yapacaktı bana evlenmemi teklif edecekti ?
buluşma saatini nasıl beklediğimi bilmiyorum bir türlü vakit geçmedi en sonunda zaman geldi ve pastanede buluştuk suspus halde onun konuşmasını dudaklarından ard arda dökülecek kelimeleri bekliyordum en nihayetinde konuşmaya başladı.
bana ilişkimizin bitmesi gerektiğini bu hafta sonu nişanının olduğunu sebep olarakta ailesinin şehirden kız almasına karşı olduğunu ailenin tek erkek evladı olduğunu ve kararlarına karşı gelemeyeceğini sanki çok normal bir şeymiş gibi sakin sakin anlattı ve kusura bakmamamı rica etti ve böyle olduğu için üzgün olduğunu söyledi.
o an aklımdan neler geçti tahmin bile edemessiniz ama kendimi toparladım.
peki dediğin gibi olsun dedim çünkü kararı vermişti bana sorgulamamı gerektirecek şans bırakmamıştı.ozaman onu masada bırakıp çıkarken tek bişey dediğimi hatırlıyorum pişmanım deyipte karşıma çıkma ozamanki tepkim bu kadar yumuşak olmaz demiştim... ne saçmalıktı yaaa tepki bile gösterememiştim hayır bunu bana yapamassın bile diyememiştim ne yapalım kısmet böyleymiş deyip sineye çekmiştim.
artık hayatımdaki herşeyler çok farklı olmuştu hiç bişey zevk vermiyordu ne bileyim sanki hayatta beni mutlu edecek hiç bir şey kalmamıştı.zaman böyle akıp giderken ondan gelen telefonla kafam tamamen allah bulalk oldu tam herşeyi unutmuşken istemesemde herşeyi kabullenmişken ne vardı beni tekrar arayacak buluşmak için söz vermiştim neyse ayrıldığımız pastanede buluştuk sert bir ses tonuyla benimle ne konuşacağını sordum.
bana beni çok özlediğini çok pişman olduğunu arada sıradada olsa görüşüp görüşemeyeceğimiz sordu BENDE MUTLULUĞUN İÇİN SAVAŞMAYI ÖĞREN ÖYLE GEL dedim böyle bir tepkiyi sanırım beklemiyordu çünkü çok şaşırmıştı bu konuşmadan sonra biraz olsun rahatlamıştım çünkü pişman olduğunu görmüş ve o duyguyu tatmıştım bu biraz olsun acımı hafifletmişti zamanla herşeylerden sıyrılıp kendime sert bir kabuk yapıp kendimi o kabuğun içine hapsettim çünkü orda emin yerdeydim ve kimse bana zarar veremeyecekti.
ama zaman hep benim aleyhime işliyordu nedense kendimi boşlukta ve işe yaramaz hissetmeye başladım kendimi toparlamalıydım ve ilk olarak orta okul bitirme sınavlarına girdim 1 hafta içinde sınavları verip diplomamı aldım bu benim kendime olan güvenimi kazanmamı sağlamıştı ikinci olarak bilgisayar kursuna gitim ve sertifikamı aldım artık hayatımda birşeyler değiştirmeye başlamıştım ve osene yapılacak olan devlet memurluğu sınavına katıldım ve KAZANDIM...

-------------------------------------------------------------------------

Hayatımdaki her şey tek bir günde değişti 1999 yılında katıldığım memurluk sınavını kazanmıştım ama 1,5 sene olmasına rağmen hala bir sonuç çıkmamıştı artık umudumu kaybetme noktasına geldiğim bir zamanda hiç unutmuyorum 9 şubatta postacının posta demesiyle nerden bilebilirdim ki hayatımın bir anda değişebileceğini evet devlet memuru olarak tayinim çıkmıştı havalara uçmuştum sevinçten.hayata karşı ilk defa bir gol atmıştım hayatta kendimi ispatlayabilecek ve ailemin üzerinden yükümü kaldırabilecektim.ve aradan 2 ay geçti takvimin 9 nisanı gösterdiği gün bir kere daha postacının gelişiyle sevinç çığlıkları attım.çünkü iş başı kağıdım gelmişti ve bir an önce yola koyulmak gerekiyordu.görev yerime 11 şubatta ulaştım ve gereken her şeyi hallettik ve 13 nisan günü iş başı yaptım evet 13 nisan hayatımın dönüm noktası o gün nereden bilebilirdimki kalbimin ebedi sahibiylede karşılaşağımı ama evet o gün 3-11 vardiyasına gelen zatı muhteremle ne hikmetse yıldızımız bir türlü barışmadı vardiyamızın denk gelmemesi için ne dualar ediyordum çünkü her yaptığım şeye itiraz ediyordu sanki her şeyi o biliyordu ama bir gariplik vardı beni ne kadar sinir etsede içten içe etkilemişti beni neyse aradan ne kadar zaman geçtiğini hatırlamıyorum vardiyamız denk geldi bu hiç anlaşamadığım ex kişiyi o gün onu daha yakından tanımak ve en büyük hayal kırıklığını yaşamak zorunda kaldım çünkü evliydi evet belkide beni her şeyiyle ilk defa etkileyebilen erkek evliydi neden yaaa neden böyle olmak zorundaydı sanki...
kendimi toparlamalıydım ve kendisinden kaçmaya başladım ama neyaparsam yapayım kendimi onu düşünmekten alı koyamıyordum heleki her fırsatta didiştiğim bu kişi sürekli bana yardım etmeye başlayana kadar artık eskisi kadar bana bağırmıyor aksine her şeyime yanlışta olsa tahammül ediyordu. Aradan 4-5 ay gibi bir zaman geçti. üniversitede gıda mühendisliği okuyan biriyle çıkmaya başladım tam zamanında karşıma çıkmıştı bu kişi çünkü beni bocalamaktan kurtarmıştı daha doğrusu ben öyle sandım 1,5 sene çıktık ama 7 veya 8 kere anca görüşmüşüzdür baktım olmuyor ondanda ayrıldım.çünkü bir şeyler eksikti ve ex kişiyi aklımdan çıkaramıyordum ben zamanla ex kişiye daha da bağlanmıştım çok şeyleri konuşuyor dertleşiyorduk ve zamanla bazı şeyler olmaya başladı aramızda beni gördüğü her yerde tatlı tatlı taciz etmeye başladı.ona bir türlü kızamıyordum yaa düşünsenize beni taciz etmesi bile
hoşuma gidiyordu. Neyse bu günler yaşanırken babamdan gelen telefonla moralmen yıkıldım annem rahatsızdı ve acilen yanlarına gitmem gerekiyordu.beni garaja kadar götürdü ve uğurladı ailemin yanında 10 gün kadar kaldım ben döndüğümde beni karşıladı akşam benimle konuşacakları olduğunu söyleyip beni evime bıraktı dinlenmem için.akşam buluştuk nedir benle konuşacağın şey dedim ve aslında içten içe istediğim ama duymaktan korktuğum şeyi söyledi bana aşık olduğunu Allah’ım ne yapacam şimdi ben…

ÖLECEĞİMİ BİLSEM SENDEN VAZGEÇMEYECEĞİM.

Evet belki bu söz hayatımın tamamen değişmesine sebep oldu evet bende onu seviyordum ona karşı boş değildim.ona bu sevginin yanlışlığını anlatmaya çalıştım birbirimizi sevmemizin çok yanlış olduğunu ama maalesef beni dinlemek istemedi ben bir şey yapmalıyım diye düşündüm ve kendisiyle tüm arkadaşlığımı kestim ama bu onun daha da sinirlenip hırçınlaşmasına sebep oldu ne yaparsam yapayım benden vazgeçmeyeceğini gerekirse ölümü bile göze alacağını söyledi ben yinede hayır dedim ama baktı ben kesin kararlıyım elindeki son kozu oynadı bana karşı beni kendine zarar vermekle tehdit etti.bende kendisine inanmadığımı söylemek gibi bir aptallıkta bulundum ve hayatta aklımın köşesine dahi gelmeyecek birşey yaptı bana olan sevgisini ispatlamak için avucunun içine bıçak sapladı.şahit olduğum olay karşısında resmen yerle gök yer değiştirdi.o an ona nasıl bir tokat attığımı hatırlamak bile istemiyorum çünkü çok canım yanmıştı ve kendimi tutamayıp ona sarıldım ve kendisini çok sevdiğimi söyledim kendisine bir şey olsa yaşayamayacağımı ve kendisini asla bırakmayacağımı söyledim ve doğruda yanlışta olsa SÖZÜMÜ TUTUYORUM ÇÜNKÜ ONU ÖLESİYE SEVİYORUM…

Hayatta insanın bir tek ruh eşi olduğuna inanırım ve benim ruh eşimde o acısıyla,tatlısıyla,doğrusuyla ve yanlışıyla ALLAH'IM izin verdiği müddetçe yanında olacağım bu konuda önce ALLAH'A sonrada yüreğimde taşıdığım büyük aşka güveniyorum...
ALINTII....