Merhabalar. Başımdan geçen bir şanssız aşk hikayesini anlatacağım.

Merhabalar. Başımdan geçen bir şanssız aşk hikayesini anlatacağım.

Ben her zaman olduğu gibi cafemizde kasada duruyorum. Zaman boş boş akıp geçiyor. Sonra müşteri geldi, gelen bir aileydi ve o güzellik o ailedeydi. Tabi ilk geldiklerinde hiç dikkatimi çekmemişti ama sonradan bir göz takılmasıyla baktımki kız da bana bakıyor. Herhalde öylesine bakıyordur diye hemen kafamı çevirdim ve geçtim kasanın başına. Sonra yine gözüm o masaya ilişti ve kızla gözgöze geldik. hoş bir kızdı. Ama yine tesadüftür diye kafamı çevirdim. Sonra bir masaya bakmaya gittim kafamı çevirdim o güzel gözler resmen beni takip ediyor. Yine ben belki öylesine bakmışdır diyerek aldırış etmedim. O gözleri üstümde görmeye devam edince bu sefer gerçektende anlamıştımki oda bana bakıyor. Sonra uzun bir zaman bakıştık. Yanında ailesi olduğu için sadece bakmakla yetindim. Acaba o kızla nası konuşurum diye telefon aracılığıyla arkadaşlardan yardım alıyordum ama ümitsiz vaka. Sonra kalkıp gittiler gözlerimin içine baka baka. Onlar gittikten bir süre sonra derdimi paylaştığım arkadaşım(kardeş kadar yakın) geldi. Durumu iyice izah ettim. Neyse konuştum muhabbet ettik. Arkadaşım "bana müsade" dedi. Tam vedalaşıyorduk birden o kız ailesiyle birlikte tekrar geldiler. Arkadaşıma işte bu kız dedim. Hemen paltosunu bırakarak biraz daha kalayım dedi. Düşündük acaba nasıl konuşabilrim diye. Sonra arkadaşımın aklına bir fikir geldi "kağıda numaranı, arkadaşlık teklifi ettiğini yazalım. Ben o kağıdı o kıza ailesine belli etmeden vereceğim" dedi. "Tamam" dedim. Kağıda yazdık Adımı, Tel NUM. Tanışmak istersen beni arayabileceğini. Sonra arkadaş masadan sipariş almak için gitti ama kağıdı verememişti. Sonra "Boş barkdakları almaya gittiğimde veririm" dedi. Ama nedense kahve-çay larını içer içmez hemen kalktılar. Bende o sırada kalkan masanın hesabını almak için kasaya gittim. Galiba hesabı ödeyen kişi kızın ağabesiydi. Ben hesabı alırken o sırda arkadaşda kıza kağıdı verme tasasındaydı kalkarken eline uzatırım demiş. Ama kız aile kalabalığının ortasından yürüyünce veremedi. Sonra kız arkasını dönmüş arkadaş kağıdı göstermiş. Kız anladımı bilmiyorum ama gülümsemiş, yinede kağıdı almamış. O sıradada kızın diğer abisi arkadaşımın kıza kağıdı gösterdiğini görmüş. Arkadaşımda durumu düzeltmek için sanki onların arkasındaki biriyle konuşurmuş gibi kağıdı göstermiş. Tam ne oluyor bitiyor diye çıktığımda kız gidiyordu. Şansıma isyan ettim, üzüldüm, kırıldım. Ama bir umut dedim. "O kız muhakkak yarın tekrar gelir" dedim. Sonra zaman geçti arkadaşım gitti. Bizde cafeyi kapatıp eve gidiyorduk. Çok üzgündüm. O gözleri gözümün önünden geçmiyordu. Ama umudum bana birazda olsun morel veriyordu. Gece eve gittiğimde hep onu düşünüyordum ALLAH'ıma yalvarıyordum "ALLAH'ım nolur yine gelsin nolur". Ertesi gün oldu biraz ümitli biraz üzünlüydüm. Arkadaşımla biraz gezdikten sonra hemen cafeye gitmek için sabırsızlanıyordum. Cafeye geldik arkadaşla oturduk bekledik. Bekledik, bekledik, bekledik. Ne gelen vardı ne giden. Ümidim yavaş yavaş kayboluyordu. Bekleye bekleye günü yarıladık. Bir ümit bir ümit. İçimden ALLAH'a dualar ediyordum "ALLAH'ım nolur gelsin nolur". Ama nafile gelmiyordu. Akşam oldu cafeyi kapatmamıza 5 saat kalmıştı. Sonra arkadaşımın akrabası geldi. Biraz konuştuk, güldük morelimin yerine gelmesini bekliyordum. Sonra akşam olduğu için onlarda gitti. Arkadaşım giderken "Üzülme, morelini bozma" dedi. Ama nafile ben çoktan çökmüştüm. Onlar gittikten sonra da kızın yollarını gözlüyordum ve dualarımı esirgemiyordum "ALLAH'ım nolur şurdan çıkıp gelsin nolur. Yine sonuçsuz gelmedi. Ve gece oldu cafeyi kapattık. İŞTE BÖYLE ve hâlâ yollarını gözlemeye devam edeceğim. Ve ALLAH'tan tek isteğim o kızı karşıma çıkarması.

OKUYAN VE OKUMAYAN TÜM ARKADAŞLARA TEŞEKKÜRLER. ALLAH'ım böyle bir olayı düşmanıma bile yaşatmasın (Ümidin kırılması) Alıntı