Bir paragraflıktı yaşam..

Bir paragraflıktı yaşam okudum, yaşadım ve yazdım ve öğrendim ki aslında hiç bildiğim gibi değilmiş hiç bir şey, ne kadarda yanlış tanımışım insanları bir çok yazım hatası gibiymiş hepsi içlerinde anlamlı cümlelerdi vardı fakat, kötüye çalan sözler daha da çoktu yanlış cümlede olan arkadaşlar yanlış yazılmış okunmuş kadınlar oysa ne gizli öznelerde aşklar yaşadım sıfat tamlamalarında x'i anlattım ama hiç birinde gerçek bir mutluluk kelimesinin altını çizerek yazmadım.Hüznün, acının yanına kondu adım en güzel düşlerimi sunmuştum oysa ki insanlığa herkese olmasa da sevdiklerime kimse anlamadı anlayanı değer vermedi kimse bilemedi ne çektiğimi görmezden gelinen küçük bağlaçlar gibiydim halbu ki anlamım büyüktü farkedilmiyordum ne yapsam ne etsem farkedilmiyordum.Gizli öznelere sakladığım aşkların çoğunun özel ismini büyük harfle başlatıp yazdığı bir sevgilisi vardı veya geçmişte gölge yapıp, bugün hala benim bile giremediğim bir cümlede bulunmasını sağlayan bir kaç hatırası vardı, eski sevgiliydi çünkü ne kadar kötü olsada o cümlede olmalıydı ama ben o cümleye giremicek kadar iyi biriydim, halbuki çok kötü birisiydim kötü olmasam bile kötülük düşünmeye başlıcam artık çünkü başka türlü kimsenin aklında bir yerim olmuyor, denize atmaktan sıkıldım iyilekleri kötülük yapıp hafızada kalayım belki bir gün bir cümlede benimde adım geçer hah derim işte bu da benim yaptığım.Platonik cümleler kurdum aşk'a sevdiğim kadının adını yazamadım şöyle en kalın puntolusundan en italiğinden anlatamadım onu çünkü hep hazır olmayan biri vardı, hep birileri hazır değildi, peki kim hazırdı, peki bunca ilişki hangi hazırlıklarla başlamıştı mevsim midir bu zamanı gelince kar yağsın zamanı, gelince çiçek açsın.Bir paragraflıktı yaşam,okudum ,yaşadım ve yazdım hep hüzünlü bir şarkının bir filmin peşine sıraladım kelimeleri gören duyan olmadı bilenler üstünden bir araba misali yol yapıp geçti cümlelerimi kimse üstünde bir mola vermeyi düşünmedi.Oysa ki karanlık odamda herkesler uyurken onları düşünen biri olduğunu hiç düşünmediler her gelen bir kaybolmuş gibiydi yolunu öğrenen gitti dostlarım sevdiğim kadınlar neden hala onları düşünürüm bilmem.Yalnız kalmak değil korkum anlaşılmamak neden herkes gelirken yanında bir hatırasını getirir iliştirir sözlerine bunu anlayamamışlığım vardır yıllardır herkesi dinledim içim içimi yiye teselli ettim onları ama kimse beni dinlemedi onlara göre yoktu derdim eminim anlatsam kötü olurdum en iyisi ben hep iyi kalayım onların gözünde nasılsa dönüyorlar bir şeklde yeni bir acıyla bana dinleyecek bir ben hep var.Bir pararaflıktı yaşam okudum yaşadım ve yazdım virgüllerim oldu bolca düşüneceğim sonra noktalarım oldu duracağım sanırım artık bitiriyorum son cümlemi bende nokta koyayım.Bu da benim kötülüğüm olsun.